ما در صنعت موشک رشد داشته ایم. در دنیا تعداد کشورهایی که می توانند موشک بسازند خیلی زیاد نیستند. این برای کشور ما دستاورد مهمی است. اما آیا تا به حال به این جمله که مدام از دهان مسئولین و اساتید در می آید فکر کرده اید؟ "چطور می شود ایران موشک می سازد پس چرا نتواند خودرو یا موبایل بسازد این که کاری ندارد..."
به نظر با کمی دقت و نگاه جامع می توان پاسخ هایی دیگری هم به این سوال داد:
1-اولا صنعت موشک صنعتِ اقتصاد محوری نیست، دست حاکمیت است و به دنبال کسب سود و بیزینس نیست.مشتری ندارد پس دغدغه اش در زمینه کیفیت و قیمت و رضایت مشتری اصلا شبیه به صنعت خودرو، موبایل و سایر صنایع الکترونیک و بزرگ نیست. پس این کار را خیلی برای سازنده خودرو سخت می کند.
2-ثانیا صنعت موشک رقابت پذیر نیست. یعنی اصلا قرار نیست با چیزی یا جایی رقابت کند پس عملا دغدغه این را ندارد که برنامه بریزد طراحی کند تا بتواند رقیبش در بازار را شکست دهد.
3-صنعت موشک شفاف نیست یعنی مردم نمی‌توانند آن را بینید و هر چه از زبان مسئولین این امر صادر شود همان است و همان. به همین خاطر ما دقیقا نمی دانیم چقدر از صنعت واقعا داخلی است؟ اصلا چقدر خط تولید داریم؟ آیا اینها واقعا عددشان به حدی است که در جنگ جواب بدهد یا نه؟ خطاها و عیب های کار چیست؟ اینها سوالات مهمی است که مردم در مورد صنعت خودرو به خوبی از آنها مطلع اند و این خیلی کار را برای سازندگان و طراحان سخت می کند.
4-آدم هایی که دارند در صنعت موشک کار می کنند به نوعی با محوریت ایدئولوژی کار می کنند یعنی مثلا با این اعتقاد کار میکنند که این کار تهش ختم به امام زمان علیه السلام می شود چیزی که در نیروهای دیگر اصلا دیده نمیشود. این انگیزه و این شوق کم پیدا می شود.
5-هزینه آزمون و خطا در موشک ته ندارد اما در صنایع دیگر این طور نیست. هزینه باید به فروشش بیاید. اینجا در موشکی ما شاید خیلی به این فکر نکنیم. یعنی همیشه هزینه در برابر امنیت میلیون ها انسان و هزاران کیلومتر مرز چیز ناچیزی به حساب می آید. بنابراین چون معمولا بودجه ها بی انتها هستند بالاخره به اهداف رسیده می شود. از طرفی محیط ادوات نظامی از همه نظر ایزوله است. "موشک و تانک و پهباد و حتی هواپیما به دست هر کسی داده نمیشود و افرادی برای به راه انداختن این تجهیزات به کار گمارده می شوند که دارای تحصیلات و تخصص بالا بوده و در موارد خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند اما در خودرو همه افراد جامعه اعم از تحصیلکرده، کارگر، کارمند و طبقات گوناگون با سطوح مختلف تربیتی درگیر هستند و طبیعتا تولید محصول با این همه سلیقه کار دشواری است."
6-فساد در محیط و سیستم صنعت موشک خیلی کمتر از صنت خودروسازی است. ذی نفعان هم همینطور. بنابریان به نحوی می توان گفت صنعت موشک سازی از این حیث با موضوعی به نام "تعارض منافع" هم دست و پنجه نرم نمی کند. به همین جهت سخت است بگوییم حالا چون موشک می سازیم باید خودرو هم بسازیم. البته انکار اینکه آدمها اثرشان بیشتر از سیستم ها هست هم شاید درست نباشد. بالاخره صنعت موشکی هم آدم ها خبره و با ایمانی به خود دیده و می بیند. کسانی که از روحیه «خواستن توانستن است» بالایی برخوردار هستند اما شاید اینها همچنان کافی نباشد و گذاشتن تکه تخصص در کنار این تعهد، پازل کارآمدی را کامل کند...
7-فرق دیگری هم که در این دو صنت دیده می شود در ابتدا و استارت این هاست. موشک در شرایط فشار، فورس و جنگی ساخته شد چیزی که هنوز در صنایع دیگر به چشم نمی آید شاید آن هم به خاطر وجود نعمت نفت مفت است...
*بنابراین چون موشک سازی خوبی هستیم لزوما نمی توانیم بگوییم خودروسازخوبی هستیم یا موبایل سازی خوبی هستیم...
البته همه اینها را که تقریبا از محسن و بخشی هم از یک سایت شنیده بودم بگذارید یک طرف و این جمله حسن تهرانی مقدم را طرف دیگر...
