در یکی از مطالب قبلی در رابطه با کارهای دولتی و سپاهی و با پول نفتی یه صحبتهای ناقصی کردم و گفتم که اگر بخواهد کار در کشور پیش برود و به واقع مشکلات کشور حل بشود احتمالا باید در قالب مردمی و خودجوش و فارغ از ساختار خسته کننده دولتی قرار بگیرد. اما حال بحث این است که اقا جان بالخره یک سری از راههای حل مشکلات کشور هم از طریق همین نهادهای دولتی قابل حل است مثل سیاستگذاری ارائه بستر و ...
اما به نظرم برای خیلی از جوان های این کشور که در نهادهای دولتی صرف در حال فعالیت هستند چند پیشنهاد کوتاه دارم برای اینکه اقلا بتوانند نان حلال کسب کنند:
1- کار را جدی بگیرند هر چند تکراری و خسته کننده باشد
2-کاری را که به آنها سپرده اند درست انجام دهند؛"درست"
3-ورزش 3 چک نکنند(اصطلاحا وقت را به بطالت نگذرانند)
4-بیش تر از ساعات کاری کار کنند
5-دل بسوزانند
6- در کارشان توسعه ایجاد کنند و هر روز خودشان را رشد دهند
7-اگر سوراخ پول درآوردن(که اکثرا در کارهای دولتی وجود دارد) را پیدا کردند اخلاق را رعایت کنند و هوسش را از سرشان بیرون کنند
8-تا کار خصوصی یا دولتی با مزایای بهتری یافتند این کار سابقشان را ترک نکنند به اصطلاح کار را زمین نگذارند
.
.
.
** در مجموع با تلاشتان موثر واقع شوید تا اگر یک روز سر کار نیامدید این احساس به وجود اید که کار سازمان یا حتی به عبارتی کار کشور به واسطه نبوده شما زمین مانده مثل شهید مصطفی احمدی روشن که خب ایشان هم بالاخره از دولت پول می گرفت ولی طوری کار کرد که وجودش مضر بود برای آنهایی که هزاران کیلومتر با او فاصله داشتند
از دوستان صمیمیش شنیده ام که الان که نیست روی زمین ماندن کارها به وفور دیده می شود
لذا به نظرم اگر آدم های دولتی مثل آقا مصطفی کار بکنند انگاه شاید بتوان گفت حقوقشان حلال است و دارند اثر می گذارند
